Wake me up... Norseman 2013

Eidfjord, "stille" før stormen...

Det må ligge mykje kraft, i ein sterk vilje! :-)

Ferien bjøndar når bilen æ pakka, og me - papa, Sakarias og eg kan seta kån i bilen å ta kursen mot Eidfjord! Papa, som bonde, he ikkje mange fridagane i året... Norsemanhægi æ tri nettar burte frå det vanlege! Me kan snakke natur, vær, vind, mat, bratte bakkar og erfaringar me he fænje i løpet av seks tilegare år, i Norsemanløypa! (Legg vekk frie fettsyrur, mjåkkkvalitet, fe mykje hell fe lite kraftfor, rondball, og lort eit par dagar! :-) )

Yr æ væl sjekka ut, i mange dagar... Det æ liten tvil, det skø bli blåsans og vått. Bilen æ fullpakka mæ ull, regnklæi, skift på skift! Ette ei vike i sol, vindstille og varmt "sydenvær" i Noreg - æ eg fult innstilt på å ta alt som kjæm av vær! Det kan blåse, regne, snoge, kåma tykkaste tykke tåke - eg he god energi i kroppen te takle all slags vær!

Eidfjord tek varmt imot kån, på alle vis! Det æ vakkert i Eidfjord, det æ triatlonstemning i lufta. Hytta på Vik pensjonat æ klar fe kån! Syklane stænd klare på biltaket, det kan anast ein eim av neopren og tigerbalsam... Stemninga æ god, og spent! Glade triatletar i ein kvør krok! Og det æ varmt - lommert varmt! Eg føler meg eigentleg frisk og klar! 

Sø klar, ein kan bli kl 02.45, laurdags "morgon"!

Søvnen æ ikkje sø god, når kløkka skø ringe kl 0215, laurdag "morgonen"! Torevær, vind og varme, gjer kvila ekstra vrien...  Det blafrar i gardina - det trommar regn på taket, det æ mørkt og klamt varmt... Heldigvis æ Hårek på føtan længe fyri kløkka ringer, då slepp eg ligge i sængi å glo!! Norsemans "far" æ full av gode nye idear, når det kjæm te påkledning i ruskevær, ikkje lett å søva då!! Han skø teste ut søppelsekk og uppvaskhanskar... søppelsekk over ulltrøya, og under vindjakka... uppvaskhanskar æ eit gøtt handske (?) alternativ i gørr-regn! Eg kjører godt utprøvd bekledning, og trur me slepp dei enorme mengdene mæ regn - det skø eg hell takle, om det kjæm!!! :-)

Morgomat æ ikkje gruleg fristans, mæn i rein "rutine" :-) smett havregryna, rikleg dynka i blåbær, banan og ølje ned! Eg æ klar... I can't tell where the journey will end, but I know where to start!

Duskregn og varm mørke møter kån ute... Heilt svart, rart at det æ sø mørkt når det æ sommar... Summing på brygga, i T1 æ ganske lågmælt. Det æ ein litt ana stemning enn i fjor, det føles litt meir "avslappa", på ein måte, eg likar det!

Båtturen ut æ, som vanleg lang! Mæn eg kjenner att "plassen" når båten øpnar gapet! Det virker litt rart at ein heilt friviljug skø kaste seg ut, der framme - ut i mørkret, og tenke at det skø vera "lett" å svømme 3800meter... 3,8kilometer i ikkje søssø varmt, salt og djup fjordarm...

Ikkje særleg elegant, klatrar eg meg ut... Ja, fe eg klatrar ut, på kanten av gapet på båden, og he veldig liten lyst te sleppe taket i "fastlandet" og ikje heilt vita høtt som tek imot meg når eg slepper... Havet som "et" deg upp og omfavnar deg mæ kulde og boblur æ litt småskummelt - og veldig stilt! Heilt stilt te høvudet æ uppe ivi vassflata att, då æ der brått mykje lyd, og litt hektisk høvudaktivitet, for å roe heilt ned... Eg overlevde jau detta hoppet au! Då er det bare å gjera som eg plagar, svømme mot land, og halde meg i jevn avstand te kanten innivi mot Eidfjord att!

Eg æ ikkje heilt ved "startstreken" når båthornet gjev klarsignalet, mæn det spilar ikkje sø stor rølle, eg skø inn te Eidfjord, og eg æ vane mæ å føle meg einsam i fjorden! Eg prøvar å svømme "billig", sprae på kreftene og tenke positivt på alle timane med styrketrening eg he att det siste året... Årets byljur og straum krev nok meir enn bare styrketrening, fe det gjæng ikkje fe meg å svømme "billig"! Kvørt svømmetak bli ein liten kamp te framdrift! Syns eg stænd stille tidevis, og svømmer litt att og fram i avstand te land, fe å kjenne omder æ ulik straum imot! Heldigvis, litt ivi halvvegs dukkar der upp andre svømmerar, og eg heng på stykkevis innivi! Tusen takk - viss ikkje hadde eg kanskje vøre i fjorden og dabla ændå! Dei "siste" 500meterane brukar eg sikkert 20 minutt! Det føles i alle fall slik! Brygga hel aller vøre sø lang før... Halvkvalm og sjøsjuk æ eg glad eg kan seta beina vaklande i sandgrunnen!

Ikkje jamleg eg æ sjøsjuk... Veldig i nærheten i år! Føltes som ein veldig lang svømming...

Glade og gode supportar tok meg imot i T1, og sørga fe at eg fekk alt eg trong, turking, tørre klæi, mat og drikke! Glad sette eg meg på sykkelen, og trudde at 180mil kom te bli artig! Allerede ut av Eidfjord kunne eg kjenne at der va eit punkt som hata sykkelsete... Høss i all verden skulle eg sita??? Nokon delar av kroppen va ikkje heilt reparert etter Vikingtour, og med blemmer, som no hadde blitt satt inn med saltvatn - det va sø tårun nesten trilla, allerede etter 10km! (GODE TIPS OM SYKKELBUKSUR fe JÆNTUR som SIT i BØYLA i 180KM - MOTTAS med STOR TAKK!!! Eg treng ikkje ei bukse som æ dobbeltpolstra på rompa, eg sit aller "oppreist" og syklar!)

Eg mangla bare korga framme på styret, sat oppreist og nynna på "brelett" reklamesangen! Passa veldig dårleg å ikkje kunne sita på viksleg vis famme i bøyla, mæ slik motvind!!! Fe det blåste! Rett imot! Og eg prøva å tenke at det æ jammen fint, mæ litt vind i håret! Litt vrient å tenke positivt om vinden heile tii... Og når eg kikka opp på himmelen, og såg dei svarte skyene som kom nærare og nærare, visste eg det ikkje lenger ville vera bare vind i håret... Dusjen venta på meg!!!

Alle som sto langs vegen - lata eg som heia på meg!!! :-) Eg smilte og vinka "tebake"! :-)

Sykle frå det lyse og inn i dei mørke skyene... Det va ikkje te å ta feil av, eg visste høtt som kom te møte kån litt når me nærma kån Geilo...

Eg hadde allerede valgt meg ut dagens sang, te tunge stunder... wake me up, at eg måtte synge dæn heilt frå starten av, hadde eg nok ikkje trudd - slik formen hadde kjenest ut dagane fyri... Mæn på sykkelen va eg sø trøtt, og tom! Ivi vidda, i vind, blåst, regn og i ulagleg sittestilling hadde eg trøbbel med å halde meg vaken! Kaffe-kaffe-kaffe, eg manglar kaffe!!! Og eg bjønda å drømme meg burt om sterk og rykande varm espresso! Idet regnet piska meg hardet og brutalt, kalt og friskt i fjeset vakna eg litt! Prøvde å unngå å tenke for mykje på kor kalde eg brått følte meg, og hell forkusere litt på å sykle effektivt det siste stykket inn mot Geilo! Der skulle eg feire halvvegs mæ ein dostopp, og eit skift! Fort gjekk det ikkje, men eg smilte og sang høgt inn mot Geilo, og fann bilen te papa på avtalt stad, i fyrste bakken etter Geilo! Tørr ull, og dopause - små ubetydlege ting -STORE gleder!

Bakkane i år, føltes ikkje så bratte, eg syns det gjekk jevnt og fint! Vinden løya, og dusjane kom stort sett i oppoverbakkane, slik at eg blei aller iskald nevi! Mæn det va bare fram te veggen Imingen! Hell, det bratte oppover Imingen gjekk jevnt frå sving til sving, med ein seigemann og ein slurk vørterøl som fering!!! :-) Veggen kom fyrst på "toppen" ved dammen! Makan til vær... Vind, tykk tåke, regn... Ett og ett tråkk! Feire kvar einaste kilometer med glad jubel... Eg sleit med å sjå frå kvit stripe til kvit stripe, og grua meg nesten til å sykle nevi!

Tåka, på toppen av Imingen, slik papa såg dæn! :-)

 

Tåka på Imingen, slik EG såg det! Ser du vegen der framme.. Liksom... :-)

Den fyrste svingen nevi frå Imingen var grusom... For meg! Makan te vær! Eg kunne ikkje ana enn læ! Eg burde no vøre her sø mange gongur, at vegen burde vere kjendt, mæn det æ skummelt å seta utivi, når eg veit høss bratt det er utover - utanfor vegen! Ein syklist tok meg att, heldigvis, for han var tøffare enn meg, og eg hang meg på den raude baklykta hans, som lyste utydeleg i tåka! Noko forbi fyrste krappe sving, letta tåka, og det gjorde syklisten framfor meg au! Men med fri sikt, kunne også eg sykle i lageleg tempo nedover, hompetitten hompetatten vondt, og au, og fleire hopetitten og tatten... Rask var eg ikkje, eg var bare "tom"... Eg kosa meg, syns det var lett å smile, kosa meg med lakrisbåtar, seigemenn, brødskiver med laks, vørterøl og sportsdrikk! Kunne synge galde sangar om att! Men beina var ikkje fulle av futt! Og som nevnt, eg hadde problem med å sita, sø det var særleg ein del av kroppen min som var glad, når eg kunne seta frå meg sykkelen i Austbygdi!

 

Ut på marathonen ville Sakarias vera mæ meg! Selskap er hygglege, og til tider kan guttungen vera sprek, så eg tok han med meg! Sidan eg også var nr 192 ut av T2 var Gaustatoppen heilt uoppnåeleg... Sakarias sprang glad i ca 300m, men då var det ikje fult sø moro lengre! :-) Sø om ikkje Norseman er nok i seg sjølv, tok eg Sakarias på ryggen og labba i veg! Gjekk nok i underkant av ein kilometer, så kom papa etter - og turen på beina blei langt lettare! :-)

 

Jogga og gjekk med fast mellomrom! 1600meter jogging, 400meter rask gange! Feire kvar 2km med ein liten slurk drikke og ein bit av ett eller ana å eta! Fantastisk support! Og eg kosa meg! Sola skein etterkvart varmt og godt nede langs Tinnsjlen, og dei som hadde jogga i lett driv forbi meg, kunne eg no skimte ryggen til, og til og med jogge forbi! Glade augeblikk for meg, som ikkje føler meg som nokon løpar!!!

    

Bratte bakkar, og følelsen av sterke bein! :-) Sol og fint vær! Passe varmt! :-)

For lokalkjedne, eg fann min heilt eigen heiagjeng på Miland! Fantstiske Aina og ungane tok seg tid og reiste frå ein jibusdagsselskap for å sjå etter meg! :-) Klem og godord, det æ ikkje sø mykje som skal til, for at dei neste kilometerane blir lette og glade! Ryggen til Hårek var heller ikkje langt unda, tunge bein fekk sjølvsagt vengjer! :-) Knea hans skulle opererast eit par dagar etter Norseman, ikkje sikkert der er fleire som ladar opp til ein minisk operasjon med å fullføre "værdas hardaste" eindagskonkuranse! I ettertid kan eg vel vurdere kor glad eg burde bli over å ta att nokon med trøblete bein, men midt oppi alt sammen, er det lett å glede seg!!! :-)

Me helt fylgje inn i bakken, men eg likar å tru at eg er god på å gange bakkar, og gjorde alt eg kunne for å gange ifrå, og ta att ryggar! Trur eg kan påstå at mine beste augeblikk, frå alle Norsman æ bakkane upp i frå Rjukan! Sjav om eg trur eg va på mitt piggaste ved 32km, va der ingen "nåde2, det va kvit løype som venta på meg! Viss du ikkje he dagen, sø kjæm du ikkje te Gaustatoppen, slik æ det bare! Sø sjav om egigentleg følte meg ok, sø mangla eg mykje sprut og kraft i beina! Slikt fortjener ikkje svart trøye!

 

Dei sænste 7-8 kilometerane, hadde eg sikkert noko som kunne minne om runners high... Eg kunne jogge, lett og glad! :-) Nokon satte pris på mitt gode humør, slik som Hårek - andre syns det blei litt i ivikant (ein danske, syns det va litt i ivikant - å då blei det litt slitsomt at me måtte møtas sø "mange" gongur på dei to små rundane! Å eg syns det blei moroar og moroar...:-) ) 

Ikkje visste eg at det var på kvit løype det var fest! Rolf gjekk rundt i løypa, hadde seigemenn, saltstenger, og eventuelt dagens avis, for dei som ynskte det! :-) Forbi Gaustablikk hadde hyttefolk satt opp langbord, flagg, bjøllur, og eigen mat og drikke og lada opp til ein lang kvell med heiing!!! Fantastisk artig! (Slik entusisastisk heiing æ det ikkje opp mot Gautsatoppen... ) Gjorde alt eg kunne, med smil og stilfull jogging, for å skaffe meg "supporterar" i løypa! :-) Syns eg lukkast veldig, fe eg blei heia fram kvør gong eg passerte "gjengen" på den vesle rundløypa me måtte ta to gonger, for å få full marathon distanse!

Og npr eg blei lettare og lukklegare fe kvør meter eg tilbakela, såg eg andre blie tyngre og tyngre i steget... Det va jau au mæ på å gjera meg glad... (Beklager det!!)

Målgang på Gaustablikk... Kan vera praktisk å ha gjort det ein gong au... Fort å kåma seg i dusjen og finne senga på dæn måten! :-)

Å kunne springe i mål, sammen med Sakarias var vakkert! Om det sø var på Gaustablikk og ikkje på toppen, var det heilt fint, i år! :-)

Turen var fantastisk! Ein tur i vær og vind, og ei reise der kampen er heilt og full min! Det blei min kamp mot nedturar, og strategiar for å halde motet uppe, når kampen mot klokka ikkje går!

Eg har fått dreisen på det å halde motet oppe, og eg trur stadig eg kan fullføre Norseman, Ironman-distansar, ultraløp og 24 timars-aktivitetar,

på tynt treningsgrunnlag - bare på rein vilje! :-)

  

I år va eg god nøk fe kvit trøye på Norseman! Det æ eg stolt av!

Supporten min, æ glad me alle fekk kvit trøye i år... Eg slit det året, han føler han "må ta te takke" mæ kvit, og eg fær svart... Me æ jau nesten jamngode! :-)