Sø va d gjort, min 4. Norseman æ tilbakelagt. Å i år, som alle dei andre åri æ eg full av intrykk og nyttig erfaring. Eg he aller hatt ein dag sø full av berg -og dalbane følelsar tilegar.
Dei små og få timan som æ mellom dagen fredag å laurdag morgon kl 3, blei bruka t å kikke ut i mørkret i håp om få roa ned søpass at et par timar i draumeland ha vøre maugleg. Mæn ikkje blund på auga, det he eg aller upplivd før. Sø når kløkka ringde 02.30 følte eg meg ikkje heilt utkvilt f å sei d slik. Mæn alt va jau klart, sø d va bare å putte i seg ein bølle mæ smør på, ein god slurk av Nutridrink og vatn. Tusla ned t ferja i duskregnet, sammen mæ William og sykkelen.. (på bilde æ Heidi H, meg, ein hodelaus, og Fredrikke)
Pulsen va urovekkande låg på ferjeturen utivi. Bare 70, lite spenningspuls ivi det, og litt spenning i krøppen fyri ein høppar i vatnet æ jamt fint. Mange kjænte på ferja æ hyggleg, sø turen utivi i år va kort! Skulle nesten ynske dæn va litt længre.. va nøkk litt uroleg fe svømmeturen innivi, det va snakk om motstraum. Tek ibruk kyllingutgangen, ser ingen gronn te utseta meg fe meir elændighet enn det som allerede ligg framom, sø høppar uti og fær ei god dose vatn inn i drakta. Det æ ikkje kaldt, komfortable 18 grader, og eg he stø kurs inn mot land, sjav om det fører meg heilt på tvers av heile svømmefeltet. He bare hørd at det skø vera rolegar svømme langs land å sia eg fremdeles ikkje he blitt nokon stor svømmar, bli d svømming langs land - heilt klin aleine, å sannsynlegvis noko mykje læng enn dei allerede uppmålte 3800meteran. Uff å uff, d gjæng seint, å eg æ ca 4 kg lettar enn ifjor, sø eg kjænner stadig sirkulering av nytt fjordvatn i drakta, når ein bli svømmans sø længe bli det kaldt! Eg svømmer søpass langt ut at eg ikje ser bøtn av land, dvs ca 5-9meter frå land heile vegen. Dagend høgaste puls fær eg når eg brått fær noko ubestemmeleg upp på sida av meg på venstre side (land æ på høgre..) Eg he aller i livet sett i gang mæ høgar frekvæns, sluttar å puste upp t venstre, ser bare at kameraten min forsvinn relativt fort, mæn held dampen uppe ei beite te f å vara sikker på at eg æ ene å alene i vatnet att. På kløkka kan eeg seinar sjå at pulsen steig te heile 192 akuratt her - dagens absolutte høgaste puls. (hørde ei slags pussig summing onde vatn stykkevis, ænde eg ikkje såg ein levande skjel på nær 200m avstand. Deinar he eg fått forslag på at detta kan vera kommunikasjonen millom kamerat-nisa mi og andre nisa som au va observert i nærheten...) Det va nøkk det mest spænnans på heile dagen, sett no i etterkant. Når eg gjænomfrysen stabla beina onder meg i Eidfjord visste eg, uten å sjå på kløkka at eg he bruka 1time og 40 min. Hårek prøvde å ivibevise meg om at det va bra mæns han hjelpte meg av mæ drakt og på mæ sykkeltøy, eg ha ikkje følelse i føtar hell hændar og va fryktleg klomsut!
Ette nær 7min va eg ute på sykkelen og klar te få varmen i krøppen. Været va litt surar enn eg ha lese av værmeldinga og eg frykta det kom te bli gruste ivi vidda. Mæn når eg bare kom te bakkane i Måbødalen fekk eg relativt gøtt varmen og raskt ein anelse frykt i valg av gir/bakhjul på sykkelen. det va bare tungt og eg fekk ikkje upp pulsen. Høssen det kan ha seg at eg ikkje fær upp pulsen, bare vondt i musklan rundt knei skjønnar eg ikkje ændå.. Det gjæng ikkje i typisk Marie fart uppivi bakkan - mæn eg fær fort veldig fin flyt på det som kan minne om flate parti uppivi t Dyranut. Vidda æ fantastisk, vind i ryggen og litt meir frekvens på beina. Å halde burtimot 60km/t æ ikkje kvørdagskøst f meg og eg kosar meg vanvittig!
I full fart te Geilo, og der mister papa(support) meg av syne. Fe eg he sykla febi mæns dei tek ei handlepause og eg fær ikkje tilført ny drikke fyri andre bakken ette Geilo.. Då va det på høg tid, fe eg va tom fe både vått og tørr næring.
Ein og ana kar syklar febi meg uppivi, og ein og ana nevner at eg bør sykle på lettar gir, og det si eg gjønne gjort... Mæn i år ha eg ikkje fleir å velge millom. Sø eg æ bare ubeskriveleg glad fe at været æ på kåns side, no litt varmar i lufti, soli æ framme innimillom og vinden æ i ryggen! Hårek syklar lett ved sida av meg uppivi Iming, å eg he vondt i knei ette dei tunge giri. (no he eg straks klaga nøkk på tunge gir!!!) Mæn et gamalt heimespita ull-lødde-par bli reddningi (sammen mæ noko varmans krem som værkleg varmer. Løddan klipper me av tæan på og eg trer dei ivi knei. Det redder nøkk løpingi mi seinar på dagen. Utenom at eg he blitt tøffar nefe bakke, sø æ turen Eidfjord - Austbygdi veldig lik dei andre åri, der æ bratte bakkar og eit ubeskrivleg flott landskap. I Marie-cruse-fart æ eg i T2 og realt klar fe ein tur på do. Mæn eg ser på kløkka at utenom at dotrangen he hjelpt mæ å få upp pulsen litt, sø ligg der mykje potensial inne, når pulsen bare æ 137 i snitt på dænna sykkelettappa. Der uppturen æ stykket ivi vidda og nedturat og jobbinga mæ krøpp og høvud skjer i uppivi bakkan, noko som æ ganske nytt fe meg.
Hårek stænd atter klar i skiftesona fe å dra av meg svett sykkeltøy og hjelper ivirig te (mæ fotoapparatet dænna vænda) fe å få på turt løpetøy. Eg æ ute av skiftesona på ca 5min og det æ ganske i nærheten av 9 timar sia starten gjekk i Hardangerfjorden. Då æ det bare ei n 42,2km lang løpetur att. Brukar nøkk burtimot 6 min i skiftesona no au, mæn syns dei fyste joggestigi føles bra. Tek ette ganske kort tid att Tommy A, som på båten påsto han ville rett under 14 timar... Spring han ganske lett inn og spør om det æ ok at eg ligg i ryggen hans mæns han dreg meg fram t tøppen!:-) Trur kanskje at mårsettinga he blitt litt justert i løpet av dagen, sø eg prøvar å ligge aleine fe å halde min eigen rytme. Dei 10 fyste kilometeran æ eg mest bekymra fe at magen skø slå seg vrang slik som dæn vanlegvis gjer og eg føler meg noko tung. Æ på skogen 4 gongur og ber om størm, sno, sludd, tåke og ana elændighet av vær på tøppen - fe eg æ ikkje klar fe tøpptur på detta punktet. Kan ane litt yr i lufta, bli superglad og litt trist att når eg ette 2 min kun ser blå himmel, stor sol og varm vær!
Æ superflink te drikke, ca 2,5km mellom kvør "drikkestasjon" som inneheld cola, farris, vørterøl og smågøtt! He nøkk aller vøre flinkar te få i meg næring, og pga bruk av nutridrink på syklinga sø fungerar magen heilt eksemplarisk tid og førhøld tatt i betrakning! Planen va å klare løpe flata, noko eg syns flyt relativt greit, føler aller behov fe å gå. Inntaket av mat og dei 4 dopausun i starten gjer nøkk at eg ikkje klarar flata på 2timar og 30min, mæn må bruke nesten 10min ekstra, ikkje nederlag følelse ved det!
Bakkane æ fine, eg held et jevnt fint driv uppivi, ivi 6km i snittfart dei brattaste bakkane og æ ganske glad att. Viss eg bare fær gå i fred då, eg kryssar te og mæ vegen når eg ser følk frammom meg, fe å bare halde egen rytme og spasere raskt febi. Joggar litt stykkevis og joggar heile "flata" frå krysset te heisen og upp te Stavsro, vel og merke roleg jogging, mæn raskare enn ganging! Å eg æ brått veldig klar fe å springe steinrøys!:-) Imke he klargjort sekken, der det æ mat, klæi og drikke og me legg i veg uppivi. Ser følk framom og he som mål og ta att så mange som maugleg og springe det eg kan - når ein kan snakke om springing i et slikt terreng. Ingen nedturar her, og æ på tøppen i solnedgang, vindstille og te nesten ny pers. Æ glad når eg æ på tøppen. Papa he gjort ein fantastisk jobb som support i år att. Sammen mæ Rebekka (som bånjøle) på syklinga og Imke (og papa som båjøle) på løpinga. Det flaut sø bra, og det va mæ på å gjera dagen min te ein glad dag! Hårek som dukka upp no og då, når eg trong han mest, te motivasjon - d æ fint!
Æ litt forondra ivi høss fort ein krøpp kan restituere seg, klargjera seg og motivere seg te ein slik dag bare (onder) 7mnd sidan fødsel.
Samtidig æ eg ikkje bare lykkeleg, eg æ litt betenkt og litt skuffa au.
Aller fyst sø likar eg å vere førebudd på høtt som væntar meg på ein slik dag som Norseman. Eg studerar kart, høgdekurvur, lengdur på bakkar, delar løypa både sykkel og løpe-ettappa upp i småstykke mæ målsettingar og "når-eg-he-kåme-hit-må-eg-gløyme-høtt-eg-allerede-he-vøre-mæ-på-punkt-å-bare-glede-seg-te-det-som-stænd-att". Eg træner i all slags vær og vind, he klæi fe ein kvør anledning, he testa ut ulik mat som passar te ulike typur sessong og temperatur. Eg he punktera og skifta dekk på trening, eg he trena på å skifte dekk uten å ha punktert, eg he te å mæ ryke kjede og reparert det, bare fe å vera sø klar te start som maugleg. Mæn i år sø va eg ikkje førebudd gøtt nøkk på motstraumen. Eg he træna meir svømming enn tilegar, æ sterkar svømmar enn tilegar, og alikavæl klarar eg ikkje motivere meg ette ei lang svømming, som i utgangspunketet æ veldig bra - bare veldig lang og ekstra tung. Eg klarar ikkje tidsmåla mine etter forholda på svømminga, slik at eg længe fyri eg he pasert Dyranut på syklinga, kun tænker på høtt eg skø gjera annerledes NESTE år.
Neste år skø kan det vera sø motstraums det bare vi, eg skø vera førebudd!!!!!
Å sø æ det nokon småting innafe utstyr eg ette 4 år i løypa burde visst om. Slik som fe stor våtdrakt. Eg va nøkk ein av ytterst få som sjangla i land forkommen, frysen og bare sø vidt kar te å stable beina under meg - når det æ heile komfortable 18 grader i vatnet. Det kjæm hell ikkje te gjentaka seg.
Å sø kanskje det suraste av alt, dei litt fe tunge gira på sykkelen. Eg bruka sama sykkel i fjro. Då va eg graid. Ikkje det at syklingi då gjekk fort, mæn eg konne ikkje minnes at eg syns det va sø tungt å sykle bakkar då. Å eg veit hør feilen ligg, ifjor ha eg lånt et ana hjulsett, mæ lettar gir bak. Treng nøkk ikkje sei at eg allerede he gjort tiltak fe å ikkje la det skje att!:-)
Eg GLEDAR meg te neste års Norseman, å då æ eg førebudd!
(Bilde he Imke teke, og æ på turen ned att frå Gaustatøppen, ette Norseman 8.august. I flott solnedgang!)
