"Skiing is a dance, and the mountain always leads"

Eg innser at eg likar å notere ned vikur som gjæng bra, åssø sjå burt ifrå dei dagan som æ litt kjipe... :-)
No, når eg sjov kan notere ned ei fantastisk bra vike, og det æ lett å finne høgdepunkt!:-)
Ski æ fantastisk - ein dans, det he eg nok jamt meint... Mæn no æ det svært nærme at eg syns løping (vel og merke uttafe asfaltvegen) kan nærme seg sama status... Eg he i alle fall prioritert løpeskoa, fordi eg he LYST, og ikkje fordi eg syns eg burde/må...

(Tilfeldig høgdepunkt 1)

Kæffor heiter dæ å "gå på ski"?

"Kæffor heite dæ å gå på ski? Dæ burde heitt å gli på ski"!

                                        Sekken blei pakka mæ sjokolade, apelsin og bølle. 

                                       Under skia va tri år gamalt klister, det spila ingen rølle.   

                                               Vinterferie, sundag og solskin frå skyfri himmel blå.

                                     Traska av garde som typiske turistar, uten tid og mål å nå.

I kvør ei lagleg solkro, hadde ski(og skuter)turistan sett seg ned.

Det lukta bål og grilla pylsur, alle smilte og vinka som bare det.

Lett å skjønne høffe følk va ute å ville nyte varm sol og vakkert ver.

Ikkje kvør februardag me kan upplive påskestemning, her.

Me valgte nok løyepun som ikkje va fe harde.

Sjav mæ kontrolert puls, susa me fort av garde.

Me fekk då god tid te tænke på,

høffer heiter det , at me skø  "på ski gå"?

(I mange tilfelle hadde det passa langt bære mæ, "idag skø me ut å gli på ski"!:-)

Tusen takk Steinar, fe strålande hyggleg selskap! 

(Når ein vel "snarvegar", æ det ikkje nødvendigvis trikkeskinner, heile vegen)

(Tilfeldig høgdepunkt2)

Skaretur... Sø lett å gange, og ein kan gange ivi alt! (Og, ja eg veit - guten  he joggesko...;-)

Gange på ski, kan følas som ein dans, mæn det kan jamme ein god fottur gjer au... Ændå ein strålande vakker dag. Ette ei nått mæ minusgrader, kunne me ut å teste skaren, både store og små. Me kunne springe hør me ville, finne nye vegar te kjænte (hell ukjænte) toppar! Upp te Røykjilsåsen, på joggesko...:-)  Når me skø leike Tarzan og svinge kån frå tre te tre, og stupe nevi bakkar, me vanlegvis ikkje kjæm kån ned... Sø æ det ikkje bare ungan som he fænje ut ei god dose mæ energi... :-)

Vakkert "påske-stemnings-vær" = energi! :-)

(tilfeldig høgdepunkt3)

I løypun der me sænst hæg hadde ein strålande skitur, kunne eg idag springe på skaren... Som å springe på glattisen... Va litt i tvil om eg skulle "ta sjansen" på å bruke skiløypun te springe på føtane i. Ikkje sikkert alle skituristar syns det æ ok... Mæn å prøve æ jau ufalreg, sø fekk eg hell sjå, om eg blei i vegen fe følk og hell måtte snu... Lysta te å springe langs trafikkert veg va ikkje sø fristans, når eg visste høss lett tilgjengeleg Gjeslemoskaret va, på føtan... Turen blei lang, eg kunne bare springe og springe. Bare to stk på ski (dei furta ikkje ivi at eg va der på beina... :-) møtte eg i løypun ein slik godværs-dag!
Soli skein, svetten rant, det va påskesteming, kroppen va lett og tanken "Running is a dance, and the mountain always leads", streifa... :-)

Icebug Anima-l, he eg veldig sansen fe! Sit gøtt på foten, gøtt feste og god løpsfølelse, (he jau bare fænje testa dei på is og skare), dei skø funke  i terrenget - på barmark au. Syns ikkje noko om å springe på asfalt mæ dei... (Måtte det, bare litt, fe å finne nok is...)

Vinterprakt

Detta va dagen då værden va min.

Soli hekk fremdeles i gråntoppen

og skein inn på skrå.

Burte va alt som kunne minne

om skyine grå.

Vinden hviska stille " kom -

og føl deg fri"

og eg kunne stilt inn i

eventyret gli.

Tusenvis av små krystallar i gull

glitra mot meg

Eg kunne i urørt natur finne

min heilt eigen veg.

Bislett24t kvad

Å springe runde på runde skulle væl vera ganske sø lett?
24 timar og du veit høtt du skø
inne i tunellen bare springe og trø.
Matstasjonen æ der på kvør runde serverar karbo, proteiner og fett.
Der æ allslags variantar av mat i koppar og på brett!

På startstreken æ der mange slags følk frå alle nasjonar.
Nokon æ gruleg erfarne og "gamle".
Dei he kontroll og kjæm ikkje te ramle.
Andre he travelt og he planen klar om å knalle te sø de monar.
Når starten gjæng, spilar dei frå alle høgtalerar, nasjonale tonar.

Dei som hadde høge forventningar, og gjekk hardt ut frå start.
Spring fort og lett i mil ette mil.
Sø kjæm smertun som ei pil.
Dei aller fleste uten erfaring fær ganske gøtt erfart,
at å ta det roleg, spare litt krefter, det hadde vøre smart!

Visste fyri start at detta ikkje va døgnet mitt.
La meg sø og sei sist i feltet
og kom ingen rekord te velte.
Fe 24timarsløp bør startas; full-lada og sjukdomsfritt.
Sia eg veit høtt eg he i vente æ d vrient å bare skulle prøve "litt".

Sjov syns eg det gjekk det gruleg seint, mæn ellers relativt greit.
Eit ynske om å klare 200 rundar,
blei tungt og eg trong eit par gode blundar.
Når eg reiste heim i god tru, blei det faktisk ganske leit,
resultatlista viser 199 rundar - og eg må lade upp te ny "fight".

130km på 24 timar æ faktisk eit mål eg he lyst te klare!
Ikkje sø nøye om det bli alt te neste år,
eg skø ha frisk kropp og hals som ikkje æ sår!
Trur ikkje det æ sø nøye om det æ te Bislett eg må fare...?
Kanskje det æ lettar ute - å bare få lyst te å la timan vare og vare?