mykje upp i sommar, mæn sø ned fe telling mæ eit vondt kne.
Bare muskulært, sø smerter fe ein god deg kan eg tøle,
viss eg bare litt fart på krøppen kan føle...
Eg veit magen æ følsom på høtt dæn fær servert av mat i lang konkurranse.
Derfor he eg i eit år, trene på powerbar-orange og bars og gel for å holde dæn i balanse.
Det eg ikkje tenkte på va at i Zurich bli det servera vatn frå springen.
Eg burde nok ha tenkt på forhand at det ikkje va tingen.
På startstreken, med kvilepuls og liten tru på noko stor dag,
startskotet small og svømminga føltes som eit stort krigs-slag.
Mange spark og følelsen av liten plass, svømte eg meg burt på runde nr ein.
Tusla i land på 1.20 og følte meg nok litt sein.
Sjølve sykkeltraseen va i variert terreng og lagt te noko vakker natur
syns eg sykla fort ei beite, og ha ingen grunn te vera sur.
Noko trongt slik at det oppsto tendensar te kø i terreng som va flatt.
Mæn eg og knea mine trivdes best der det va bratt.
På sykkelen tok eg imot det eg fekk langa av drikke og av mat
Følki på matstasjonane va flinke og servera kån frå flaskur og fat
Hadde nok ein følelse av at magen va litt ute av lag te tider
Mæn mæ fult fokus på dagens "jobb", ser ein alt frå alternative sider.
Allerede ette 9 mil på sykkeln kjenner eg at kneet ikkje æ som d skø.
I bakkane gjæng d fremdeles bra, mæn på flata bli det vrient å ordenteleg trø.
Derfor sø syklar eg "roleg" inn te T2 mæ snittpuls på 142,
noko som tesvarar fe meg, låg sone to.
Eg følte meg eigentleg ganske pigg og energisk te å springe litt fort.
Mæn det va langt lettar sagt enn gjort...
Eg startar mæ å jogge roleg, eta litt og sø ta ein slurk hell to mæ vatn
mæn d einaste som skjer æ at d æ magen som fær upp fart`n
Rutinen bli frå kilometer nr ein te kilometer nr førtito:
Innom matstasjon, jogge litt, sø gange sø fort eg kan te næraste do.
Fe maratonen blei bare fullført på reint trass,
å te slutt eit mål om å ha vøre innom kvør bidige dass.
20 dostøpp på ein maraton etappe æ ikkje sø slitsamt som å springe,
mæn eg veit at te neste gong, eg min eigen mat og drikke skø medbringe!
Slik at når alt blei som d blei æ eg veldig glad at min finisher på IM distanse nr 9
ikkje æ historien som skø gjenta seg på mållinja te finish nr 10!! :D
Eg kjæm ikkje te gjenta IM i Zyrich mæ det fyste, mest fe det at:
det ikkje kan måle seg mæ Sør-Afrika, Lanzarote og Nice på at ting gjæng "glatt".
Det bar veldig preg av å få mest maugleg ut av det, i form av betalt krone og øre.
Ikkje heilt min greie, mæn æ ein ute ette ei god tid, kan ein sikkert der fort kjøre!!
Å forresten, tusen takk Alfred, fe at du he tekje det ti,
te å gje meg råd, som kan få magen balanse!
(Kanskje det dokjøret ein gong kan stanse...)
2 kommentarer:
Jøss, det var ein kjempefin Ironman-race-report-kvad!! :o)
Det var skikkeleg spennande å fylgje med på deg på løpedelen, reine krim. Og så susa du rett og slett i mål etter fjerde runde, fyri eg rakk å få det med meg.
Eg synst du er tøff som ikkje gjev seg og held ut og gjennomfører maraton sjølv om magen heve slått seg fullstendig vrang.
Ikkje mange som ville hatt viljestyrke nok te det!!
Så fine bilder du hev lagt ut au no.
Fin kvad! :)
Imke, du gav meg fantastiske råd om høssen få kvør runde te vera verdt bryet! Tusen takk!! Det va grunnen te at eg kom meg te mål ordentelg glad og fenøgd dænna vænda!! Åssø bra du syns d va eit artig kvad!! :-)
Legg inn en kommentar